Katozal Stevil ATP 500ml

KATOZAL STEVIL jest roztworem ATP i witamin z grupy B, ATP jest biologicznym paliwem dla organizmu. Natomiast witaminy z grupy B odgrywają bardzo ważną rolę w metabolizmie węglowodanów, tłuszczy i białek. Niezbędne są również dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, tkanki nabłonkowej i mięśni.   KATOZAL STEVIL ATP to preparat, który jest przeznaczony przed bardzo dużym wysiłkiem super sprawdza się: -przy wyniszczeniu organizmu, -przy zaburzeniach wątroby, -podczas leczenia antybiotykami. Wskazania: -Zmęczenie, -złe tolerowanie transportu                               – zaburzenia lokomocyjne -słaba kondycja u gołębi -rekonwalescencja, -słaby wzrost u młodych - Loty gołębi pocztowych,              -rasowe górnoloty,- powrót po ciężkich lotach. Skład: cyjanokobalamina, Vit B-12, mikro i makroelementy, inozytol, taucyna Dawkowanie: 5ml / 1 L wody,Loty: pod wiatr oraz powyzej 500km 10ml na 1litr wody- jezeli lot zapowiada sie z wiatrem 5ml na litr wody. Produkt stosuje się w wodzie do picia. Podajemy początkowe loty 5ml na 1litr wody. Loty powyżej 500km 10ml na litr wody. Preparat stosujemy również po kuracjach antybiotykowych kiedy widzimy wyniszczenie organizmu u gołębia(nie zapominamy również o podaniu probiotyku i jodu). loty z wiatrem 5ml na litr nawet powyzej 500km.     Adenozyno-5'-trifosfora Adenozyno-5'-trifosforan (adenozynotrójfosforan, ATP) – organiczny związek chemiczny, nukleotyd adeninowy zbudowany z grupy trójfosforanowej przyłączonej w pozycji 5' cząsteczki adenozyny, tworząc bezwodnik kwasu fosforowego[4]. Odgrywa on ważną rolę w biologii komórki jako wielofunkcyjny koenzym i molekularna jednostka w wewnątrzkomórkowym transporcie energii[5]. Stanowi nośnik energii chemicznej, używanej w metabolizmie komórki. Powstaje jako magazyn energii w procesach fotosyntezy i oddychania komórkowego. Zużywają go liczne enzymy, a zgromadzona w nim energia służy do przeprowadzania różnorodnych procesów, jak biosyntezy, ruchu i podziału komórki[6]. Tworzy się z adenozyno-5'-difosforanu, a przekazując swą energię dalej, powraca do formy ADP lub adenozyno-5'-monofosforanu (AMP). Cykl ten zachodzi bezustannie w organizmach żywych.nie tylko u ludzi ale rowniez u zwierzat,organizmy zywe każdego dnia przekształcaja ilość ATP porównywalną z masą swego ciała[7]. Został wykryty w roku 1929 przez Karla Lohmanna. Po raz pierwszy został otrzymany syntetycznie w roku 1948 przez zespół Aleksandra Todda w wyniku kolejnych fosforylacji adenozyny za pomocą chlorofosforanu dibenzylowego, (BnO)2P(=O)Cl[8][9][10]. W przekaźnictwie sygnałów ATP bierze udział jako substrat dla kinaz fosforylujących białka i lipidy, jak choćby cyklaza adenylanowa, przekształcająca ATP w drugi przekaźnik, cykliczny AMP (cAMP). Stosunek pomiędzy ATP i AMP jest używany przez komórkę jako wskaźnik ilości posiadanej energii, co pozwala kontrolować produkcję i konsumpcję ATP[11]. Oprócz tego ATP jest włączany przez polimerazy w kwasy nukleinowe podczas transkrypcji. Pokrewny związek, deoksyadenozyno-5'-trifosforan (dATP), wykorzystywany podczas biosyntezy syntezy DNA, zamiast rybozy zawiera deoksyrybozę. Występowanie rybozy w tak ważnej dla procesów życiowych cząsteczce jest uważane za relikt świata RNA. Budowa, właściwości fizyczne i chemiczne Cząsteczka ATP zbudowana jest z adenozyny, w skład której wchodzi zasada purynowa – adenina, połączona wiązaniem N-glikozydowym z anomerycznym atomem węgla D-rybozy (węgiel 1'), której ostatni atom węgla (w pozycji 5') jest z kolei ufosforylowany przez grupę trifosforanową. Grupa trifosforanowa składa się z kolei z 3 reszt fosforanowych. Począwszy od połączonej wiązaniem estrowym z rybozą na najdalszej od niego skończywszy oznacza się je kolejno literami alfabetu greckiego alfa α, beta β i gamma γ. Źródłem energii w większości procesów biochemicznych przebiegających z udziałem ATP jest hydroliza wysokoenergetycznego wiązania bezwodnikowego pomiędzy resztami β i γ zgodnie z równaniem reakcji: ATP + H2O → ADP + Pi W wyniku tego procesu powstaje cząsteczka ADP oraz anion fosforanowy (Pi). Rzadziej dochodzi do rozpadu ATP na AMP i pirofosforan w wyniku hydrolizy wiązania bezwodnikowego pomiędzy resztami α i β: ATP + H2O → AMP + PPi Wydziela się przy tym więcej energii niż przy dwóch rozpadach ATP do ADP. Adenozynotrójfosforan dobrze rozpuszcza się w wodzie (dzięki licznym grupom hydrofilowym), zachowuje stabilność w pH pomiędzy 6,8 i 7,4, jednak w kwasie lub zasadzie szybko hydrolizuje. Przechowuje się go najlepiej w formie bezwodnej soli[12]. Ulega rozpadowi w niezbuforowanej wodzie, hydrolizując do adenozynodifosforanu i fosforanu. W mieszaninie równowagowej ATP i ADP w wodzie występuje głównie ten drugi, adenozynotrójfosforan zaś w małych ilościach. Układ daleki od równowagi zawiera wysoce ujemną entalpię swobodną Gibbsa i ma tym samym dużą zdolność wykonania pracy termodynamicznej. Żywe komórki utrzymują stężenia ATP i ADP na poziomie dziesięciu rzędów wielkości od równowagi, ze stężeniem trójfosforanu wielokrotnie przewyższającym stężenie difosforanu. Dzięki temu odchyleniu od równowagi hydroliza ATP dostarcza komórce dużą ilość energii[13]. O ATP mówi się często jako o związku wysokoenergetycznym". Może to być mylące. Jak w przypadku każdej reakcji chemicznej osiągającej stan równowagi, w równowagowej mieszaninie ATP i ADP w wodzie nie będzie przeważać hydroliza ATP (co oznacza, że pomimo jego obecności układ nie dostarczy już energii dzięki tej reakcji)[13]. Lepsza analogia każe przyrównać raczej ATP i wodę do paliwa i tlenu jako potencjalne reagenty, oba są niezbędne do wydzielenia się energii.